Αχ, Ελλάδα...

Ήμουν για τρεις μήνες στην Ελλάδα. Δούλεψα τους δύο και έκανα διακοπές τον ένα. Και πόνεσε η καρδιά μου τη χώρα μου. Πως την έχουν καταντήσει έτσι οι συνομιλικοί μου; Είναι η δικιά μου η γενιά που κυβερνάει τώρα, είναι οι όμοιοί μου που δανείζονται ασύστολα και που καταστρέφουν περοθσίες, που δεν έχουν όραμα, θέληση και πάθος. Γιατί δεν βγαίνει κανείς στο δρόμο να φωνάξει; Γιατί όλοι κάθονται σε ένα γραφείο και κατηγορούν μόνο την κυβέρνηση, τους αλλοδαπούς την αστυνομία κι έγώ δεν ξέρω ποιον άλλο; Τι στο καλό έγινε λάθος με μας;
Κι όμως, το είχε δει από τότε που ήμουν στο σχολείο και μετά στο πανεπιστήμιο αλλά δεν είχα την ωριμότητα να καταλάβω τι σήμαινε αυτό. Όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, γυναίκες και αντρες είχαν τα ίδια στο μυαλό τους. Φιγούρα, επιφάνεια και άσε τον άλλο να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Φταίνε οι γονείς μας άραγε που περάσαν κατοχές και κακουχίες και μας καλοέμαθαν να μη μας λείπει τίποτα, πο΄τε να μη δουλέψουμε για κάτι; Θυμάμαι την αντίδραση του πατέρα μου όταν είπα πως ήθελα να δουλέψω το καλοκαίρι όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια. Γιατί; μου είπε. Τι θα πουν οι άλλοι; Λες και ήταν ντροπή που θα δούλευα, κοιλήδα στο μητρώ0 του καλού γονιού να αφήσει την 19χρονη να πάει να δουλέψει! Τα ίδια κι όταν αφού τελείωσα το πανεπιστήμιο και δεν είχα ακόμα δουλειά και πήγα να δουλέψω σε ένα σούπερ μάρκετ. Επιστήμονας άνθρωπος τώρα, άκου να δουλεύει σε σουπερ μάρκετ! Και να τώρα οι επιστήμονες και οι μορφωμένοι! Κανείς μα κανείς δε αναγνώριζει, δε θυμάται το ρητό Συν Αθηνά και χείρα κίνει; Κανείς δεν έχει μάθει πια ότι ΄,οτι δεν πάρεις μοναχός κανείς δε θα ρθει να στο δώσει; Ειδικά στην Ελλάδα;
Μήπως τελικά μας χρειάζεται μία σύρραξη με τους Τούρκους, μία μεγάλη κατάστροφή για να βάλουμε μυαλό.
Αλλά τι λέω, μήπως δεν είχαμε τη μεγάλη καταστροφή πέρσι με τις φωτιές; Μήπως βάλαμε μυαλό; Κατί τις έμαθε η πυροσβεστική και έτρεχε πιο γρήγορα φέτος αλλά οι πολίτες; Μήπως καθάρισαν τα δάση από τις βελόνες, έβαλαν σκοπιές, σταμάτησαν να καίνε;
Ξυπνάτε μωρέ!