Μίντια

Τον τελευταίο καιρό έχω απαντήσει τουλάχιστον 100 φορές την απάντηση: Θα πληρώνατε για να διαβάσετε τα νέα στο δίκτυο; Έχω βαρεθεί να λέω πως οι άλλοι που έχουν το "προνόμιο" να ζουν στην Ελλάδα, πληρώνουν έτσι ή αλλοιώς την εφημερίδα τους κάθε μέρα, γιατί να μην το κάνω κι εγώ. Με έναν όρο όμως! Η ποιότητα των νέων αυτών πρέπει να αλλάξει. Δεν ξέρω πια τι τους μαθαίνουν των νέων δημοσιογράφων στις σχολές που πάνε και ούτε με τι σόι κριτήρια προσλαμβάνουν τους συντάκτες οι εφημερίδες. (Αντιθέτως είναι ολοφάνερο με τι κριτήρια προσλαμβάνουν τους εκφωνητές στην τηλεόραση! ). Η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι απαράδεκτη, τόσο που ακόμα κι εγώ των θετικών επιστημών, ανατριχιάζω με τα μαργαριτάρια τους! Για να μην πω για τη θεματολογία των "νέων". Από το ποιός έχει Πόρσε στην Ελλάδα (σιγά και μας έπιασε λάστιχο!) μέχρι το τι αφίσες βρίσκει κανείς μέσα στα δωμάτια των νέων. Και καλά να ήταν και κανένα κοινωνικό ρεπορτάζ, μία αναφορά με ανάλυση του γιατί έχουν τόσοι Έλληνες Πόρσε (που τα βρήκαν τα λεφτά για να τα βρούμε κι εμείς) και γιατί οι νέοι ακόμα ονειρεύονται τον Τσε Γκεβάρα. Οι σημερινοί δημοσιογράφοι όμω; δεν έχουν μάθει να κάνουν ερωτήσεις αλλά να μασάνε σαν τσίχλες τίτλους που μόνο σε σκανδαλοθηρικά περιοδικά έπρεπε να φανούν.
Και δεν πιάνω στο στόμα μου (ή μάλλον στο πληκτρολόγιό μου) τα οπτικοακουστικά μίντια, γιατί εκεί πια... Αυτά, ακόμα και να με πληρώνανε, δεν τα έβαζα στην οθόνη μου (αρνούμαι εδώ και δεκατρία χρόνια να βάλω δορυφορική).
Κι εδώ που είμαι, θα μου πείτε; Ε, λοιπόν, εδώ ζουν ακόμα στον προήγουμενο αιώνα, όπου η σωστή γλώσσα ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για ένα άρθρο και τα θέματα των εφημερίδων είναι ακόμα σοβαρά. Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος,. Υπάρχουν εφημερίδες που τυπώνουν μόνο σκάνδαλα, στην πιο φανφαρόζικη γλώσσα που μπορούν να σκεφτούν. Για παράδειγμα, ο μπαμπάς μιας οικογένειας είχε τσακώθει με κάποιον μαγαζάτορα σε κάποιο νησί της Ελλάδας. Αφιερώσαν ολόκληρες σελίδες για την περιγραφή του περιστατικού και για τη μάχη. Ακριβώς όπως κάνουν τα Νέα όταν συμβαίνει κάτι παρόμοιο.
Μήπως θα έπρεπε κάποιος στην Ελλάδα να αποφασήσει να επανιδρύσει κάποια εφημερίδα για να δούμε και μεις οι φτωχοί Θεού φως; Υπάρχουν άραγε σήμερα δημοσιογράφοι που να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση; Για του λόγου το αληθές, να πω πως στα Νέα, υπάρχουν μερικοί που τους διαβάζω ανελλιπώς και αξίζουν τον τίτλο τους. Ευτυχώς γιατί πως αλλοιώς θα διατηρήσω κι εγώ ζωντανή τη γλώσσα μου μιας και ακόμα και στις καινούργιες εκδόσεις βιβλίων παρατηρείταο το ίδιο φαινόμενο;