Αρχιεπίσκοπος...

Τη γνώμη μου για την υγεία του Αρχιεπίσκοπου, την έχω ήδη εκφράσει. Και βγήκα και αληθινή... Αν και δεν έχω ελληνική τηλεόραση εδώ στη Φιλανδία, διαβάζοντας και ακούγοντας, καταλαβαίνω πως γίνεται χαμός στα παράθυρα για αυτό το θέμα. Ο Κος Παπαδόπουλος στις Ματιές ανέφερε πως θα έπρεπε να τον αφήσουν στην ησυχία του. Και είμαι κι εγώ της ίδιας γνώμης. Όμως δεν ήταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος που εκμετελλευόταν τα παράθυρα για να βροντοφωνάξει τη γνώμη του και να ανάψει φωτιές στους "πιστούς"; Εκείνος δεν ήταν από πάντα αυτός που τα γέμιζε; Κι αυτός και οι άλλοι οι πολιτικοί που τρώγονται μέρες τώρα για τη διαδοχή. Φαντάζομαι πως μπορεί να νιώθει κανείς όταν ακούει όλα αυτά να λέγονται για τον ίδιο, να προβλέπουν ειδικοί το θάνατό του και πως θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Μήπως όμως είναι αυτό και λίγο "θεία δίκη". Όχι γιατί ο Θεός θέλει να τιμωρήσει γιατί ο Πανάγαθος δεν έιναι εκδικητικός κι ας Τον διαφημίζουν για Τέτοιον. Αλλά γιατί έδώ ισχύει το "οπως έστρωσες, θα κοιμηθείς". Μωρός είναι εκείνος που πιστεύει πως τα μίντια τον αγαπούν όταν τα τρέφει και δεν θα πέσουν να τον "φαν" όταν θα βρουν την ευκαιρία.
Όλα αυτά μου φέρνουν στο μυαλό τη σκηνή από το Ζορμπά του Καζαντζάκη (αφορισμένος κι αυτός γιατί τόλμησε να μίλησει και να εκθειάσει το Χριστό με το δικό του τρόπο). Τοτέ που η μαντάμ πέθαινε, όταν ακόμα ανασαινε και πέσανε οι χωρικοί και τη γδύσαν. Κάπως έτσι φαντάζει η "διαδοχολογία" για το ποιός θα είναι ο επόμενος...
Κάτι άλλο... Σήμερα το πρωί είχαμε μείον βαθμούς. Πήγα στην πόλη για να αγοράσω κάτι και πέρασα από το ποτάμι. Τι ομορφιά Θεέ μου. Το νερό αταράχο να λάμπει στο φως του ήλιου που ανέβαινε και από πάνω του να σαλέυει μία απαλή ομίχλη σαν ξωτικό. Στα Γιάννενα είχα παρόμοιες εικόνες αλλά όχι στην Αθήνα μου, αυτή την πολή που αγαπώ κι ας είναι άσχημη (γιατί εμείς την κάναμε έτσι).

Η Φιλανδέζα.