Και πάλι πολιτκά και άλλα της Κυριακής

Ε, λοιπόν με έχουν πρήξει! Ο τίτλος του άρθρου σήμερα στα νέα, κάτι σαν εμπρός με το Γιώργο! Ποιός είναι αυτός ο Γιώργος ρε παιδιά και (Κυρα Γιώργαινα ο Γιώργος σου) που πάει; Και φυσικά για το Παπαντρέου, το Γιωργάκη ο λόγος... Μα καλά, ακόμα δεν πήρανε χαμπάρι πόσο κακό κάνανε στο "ίματζ" του Γιώργου με το να τον αποκαλούν Γιώργο. Γιώργος από εδώ, Γιωργος από εκεί, που ναι τος τώρα; Υποθέτω πως κάποιος σοφότατος σύμβουλος σκέφτηκε πώς έτσι, ο αξιότιμος κύριος Παπανδρέου γίνεται πιο λάϊκός, πλησιάζει τους απλούς ανθρώπους και αυτό θα μπορούσε και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη.. Θα γινόταν ένας από εμάς... ΄΄Ελα που όμως στην ωραάι Ελλαδίτσα μας, τα απλά και λαϊκά δεν πιάνουν. Όσο πιο ψηλά το βάζεις, όσο πιο άπιαστο και απρόσιτο, τόσο πιο επιθυμητό. Για να δοκιμάσουνε να πουν τον Καραμανλή Κώτσο και θα σου πω εγώ. Τι έιναι ένα όνομα; που έλεγε και ο Γουίλ ο Σεκσπηρ...
Και αν τελικά βγει ο Βενιζέλος αρχηγός, πως θα τον λέμε... Βάγγο;

Προχθές κυριακή, είπαμε με τα παιδία να πάμε μία βόλτα. Έχουμε ένα μικρό ποταμίσιο νησάκι εδώ κοντά που έχουν μεταφέρει μερικά παμπάλαια κτήρια (καλύβες) και το έχουν κάνει μουσείο. Έλα όμως που εδώ η "τουριστική" περίοδος τελειώνει στις 10.9. Και οι πόρτες ήταν κλειστές και μείναμε αμανάτι να κοιτάμε το νερό, κι εμείς και άλλοι έξι που δεν ήταν τουρίστες αλλά απλοί κάτοικοι της μικρόπολης σαν εμάς. Και είπαμε, δε βαριέσαι πάμε αλλού.. Όμως που; Κυριακή και δεν υπήρχε τίποτα άνοικτο, πουθενά να πας με τα παιδιά σου να περάσεις μερικές ώρες. Καταλήξαμε σε ένα και μοναδικό παραλιακό ξενοδοχείο όπου φάγαμε μεν καλά αλλά πληρώσαμε πολλά και χαζεύαμε τους παλαβούς που με έξι βαθμούς και έξι μποφώρ έκαναν σερφ. Άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί αυτή η ερημιά κυριακή μέρα. Και μετά σκέφτηκα την εκκλησία. Αν και όχι ιδιαίτερα θρήσκοι (όχι όλοι τουλάχιστον), οι φινλανδοι είναι κολλημένοι στην παράδοση. Τον παλιό καιρό λοιπόν, η κυριακή ήταν η μέρα της εκκλησίας και της προσευχής. Αυτό σημαίνει ακόμα και σήμερα για μερικούς πως απαγορεύεται αυστηρώς η διάσκεδαση, το γέλιο, το χαμόγελο και ό,τιδήποτε άλλο μπορεί να αποσπάσει τις σκέψεις από Εκείνον. Άσε δηλαδή πως το να περνάς καλά επιγείως σημαίνει ό,τι αμαρτάνεις και επομένως δεν θα τα περάσεις καλά υπεργείως.
Αυτές τις σκέψεις δεν τις κατάλαβα ποτέ μου. Σε αυτά υστερούν. Κάποια στιγμή βρήκα κι ένα βίντεο με ένα παπά σε κάποιο χωριό στην Ελλάδα που χόρευε τσάμικο με τους συγχωριανούς κάποια καθαρή δευτέρα και το έχω κάνει διαφήμιση. Τουλάχιστον σε μας, η χαρά της ζωής δεν είναι αμαρτία!
Όσο για τις κυριακές μας, μου φαίνεται κάθε κυριακή θα οργανώνω γιορτές για να έχουμε κάτι να κάνουμε!
Η φιλανδέζα